Yayınevi/yıl:Doğan Kitap/2011
Çeviri:Omca A. Korugan(yazarla birlikte)
Sayfa sayısı:443 sayfa
Kitap hakkında çok fazla yorum yapıldı:Hikayenin ve kapağın çalıntı olduğu iddiaları.
Ben bu tür yorumlardan çok fazla etkilenmiyorum.Çünkü Elif Şafak kitaplarının çoğunu okudum,tarzını biliyorum.Böyle kaliteli ve iyi bir yazarın(bana göre) intihal yapması çok mantıklı görünmüyor.Bu tür iddiaları bir tarafa bırakıp kitabı anlatmak istiyorum.
Londra, Fırat nehri yakınlarında bir Kürt köyü,Abu Dabi.Farklı coğrafyalarda geçen bir roman.
Pembe Kader ve Cemile Yeter.İkiz kardeşler.Hayat Pembe'yi Londra'ya sürüklerken Cemie köyünde kalıyor.Pembe'nin çocukları İskender, Yunus ve Esma.Eşi Adem,sevgilisi Roksana. Elias,Tobiko,Zişan. Her karakterin farklı hikayeleri değişik zamanlarda anlatılırken kitabın başından itibaren sürükleyici ve elinizden bırakamayacağınız bir romanın içinde buluyorsunuz kendinizi.
Her kitabında olduğu bu kitapta da hikayenin alt yapısında tasavvuf etkileri görülüyor.Göçmenlerin yaşadığı zorluklar, erkek çocuklara ailede verilen değer, ebeveyn ilişkileri kitapta işenen diğer konular.
Özellikle kitabın sonuna doğru ters köşeye yatırıyor sizi yazar.Olayların yönü beklenmedik bir şekilde değişiyor ve sırlar açığa çıkıyor.
Kitapta en sevdiğim karakterler Zişan ve Cemile oldu.
Mektuplar da ayrı bir yere sahip hikayede.Uzakta olan karakterler, mektuplaşıyorlar sürekli.
Elinizden düşürmeden keyifle okuyabileceğiniz bir kitap.
Kitap konusunda eleştiri yapacağım bir tek detay var.İngilizce yazılıp Türkçeye çevrilmesi.
